AKTUALNOŚCI

 Początki tradycji piłkarskiej w Szydłowcu

W pierwszych miesiącach 1946 roku, kilkunastu młodych chłopców spotykało się na placu, w okolicach obecnej ulicy Sportowej, na tzw.: "łące przy młynie". Rozgrywali oni pierwsze mecze piłkarskie w wyzwolonym Szydłowcu. Grupowali się w "Harcerskim Klubie Sportowym" oraz Towarzystwie Sportowym "Szydłowianka". Dlatego też powstanie K.S. "Szydłowianka" datuje się na rok 1946. Pionierami sportu w Szydłowcu byli: Ryszard Cugak, Janusz Kaptur, bracia Siniarscy, Edward Bogacki, Roman Matla oraz starsi od nich Hubert Dionizy, Kazimierz Kochanek, Edward Krzemiński i wielu, wielu innych. Znamienne jest, że ówcześni zawodnicy występowali w koszulkach z herbem miasta po prawej stronie, a harcerską lilijką po lewej. Naszyte emblematy mialy na celu podkreślenie barw klubowych i przynależności do "HKS" i TS "Szydłowianka". W szydłowieckim Liceum Ogólnokształcącym funkcjonowała sekcja piłki nożnej SKS, prowadzona przez nauczyciela wychowania fizycznego Józefa Dadeja. Dzięki niemu, szydłowiecka młodzież uprawiała systematycznie sport oraz poznawała tajniki kryjące się pod hasłem "Kultura Fizyczna". SKS na najbliższe kilkanaście lat stał sie kuźnią sportu wyczynowego w Szydłowcu.

Lata 50 - 70

Na przełomie 1949/1950 roku swoją działalność rozpoczyna Klub Sportowy Budowlani Szydłowiec, który działał w oparciu o Zakłady Kamienia Budowlanego i osobę Bogusława Janiszewskiego - dyrektora zakładów i jednocześnie prezesa klubu. Drużyna składała się z wychowanków SKS LO oraz pracowników zakładu, m.in: Wiesław Misztal, Ryszard Cugak, Stefan Klepaczewski, Wacław Plaskota, Ryszard Matla, Zdzisław Turek, Roman Dereziński, Gustaw Czarnecki oraz najmłodsi Mirosław Lisak i Władysław Prokop. Treningami zajmował się Józef Dadej. Drużyna brała udział w rozgrywkach klasy C i w Pucharze Polski. W roku 1953 SKS LO Szydłowiec zdobył Mistrzostwo Powiatu Radomskiego Szkolnych Klubów Sportowych. Niestety w walce o wejście do rozgrywek do klasy B uległ Unii II Pionki i Stali II Pionki. Prowadzony przez Józefa Dadeja SKS stawał się trzonem szydłowieckiego sportu młodzieżowego. Oprócz piłki nożnej, sportowcy odnosili sukcesy w lekkiej atletyce, piłce ręcznej, siatkówce i koszykówce.

W latach 50 - tych na terenie Szydłowca rywalizowały także inne zespoły piłkarskie jak: LZS Szydłowiec, ZS "Zryw" Szkoła Zawodowa Szydłowiec, "Dom Górnika" Szydłowiec, ZE "Warel". W ramach LZS-u, uprawiali sport zarówno mieszkańcy miasta Szydłowiec jak i ludzie z okolicznych wsi. ZS Zryw działał przy Zespole Szkół Zawodowych im. Wojsk Ochrony Pogranicza i występowali w nim uczniowie tej szkoły. Dom Górnika działał przy Szydłowieckich Zakładach Kamienia Budowlanego w Szydłowcu, a ZE "Warel" przy zakładzie "Warel" (od stycznia 77' ZEP "Profel"). Kluby te rozgrywała pomiędzy sobą spotkania, często w ramach organizowanych imprez sportowych o charakterze rocznicowym m.in. w "Rocznicę powstania pierwszego piłkarskiego klubu sportowego na Ziemi Szydłowieckiej". W roku 1954 powstał przy Spółdzielni Pracy "Garbarz" Klub Sportowy "Start", któremu prezesował Andrzej Misiowiec, a w jego barwach występowali pracownicy Spółdzielni. Działalność tego klubu trwała jedynie rok, a zawodnicy i zgromadzony sprzęt został następnie przekazany do KS Budowlani.

W miejscowym LZS - ie istniała również sekcja podnoszenia ciężarów. W latach 1970 - 74 została przejęa przez MKS Szydłowianka. Mimo ciężkich warunków w treningach brało udział bardzo wielu młodych ludzi. Odnosili oni wiele sukcesów w regionie, a także w ogólnopolskich mistrzostwach juniorów. W roku 1974 sekcja zostaje rozwiązana.

Na przełomie 1959 i 1960 roku Budowlania borykają się z problemami finansowymi, które pojawiły się po awansie do klasy B. Cały sprzęt i zawodnicy przejmuje KS Stal Szydłowiec, utworzony przez pracowników i dyrektora Zakładów "Podkowiak". KS Stal funkcjonuje od 1960 roku w oparciu o zakłady "Podkowiak", a od 1962 roku Zakłady Elektroniczne "Warel". Prezesem klubu zostaje Zbigniew Konopnicki. KS Stal z powodzeniem grała w klasie A, a nawet lidze okręgowej od sezonu 1968/1969 do roku 1971. Spotykała się z takimi drużynami jak Wisła Sandomierz, OKS Opatów, Nida Pińczów, Sparta Kazimierza Wielka, RKS Radom, Stal Końskie, Błękitni Kielce, Granat Skarżysko, Ruch Skarżysko, Naprzód Jędrzejów, Czarni Radom, rezerwy Broni i Radomiaka Radom, KSZO Ostrowiec, Pogoń Staszów. W tym czasie do kadry województwa kieleckiego zaliczony zostaje Stanisław Karpeta, a reprezentantem wśród juniorów zostaje M. Ostrowski. W okresie lat 60-tych barw klubu bronią m.in: Władysław Prokop, Waldemar Pikiel, Władysław Nikodym, Edward Strączyński, Mirosław Lisak, Celski, Orzechowski, Dachno, Burchard, Smulik, Władysław Rakowski, Stanisław Kucharczyk, a nieco później Jan Górecki, Stanisław Jasik, Edward Bilski, Kazimierz Wawreczko, Stanisław Wisłocki, Stanisław Karpeta, Marian Półtorak, Kazimierz Cender, Waldemar Kołacz, Gabriel Derlatka, Ireneusz Sobieraj, Stokalski, bracia Domańscy i wielu innych. Trenerem drużyny jest Czesław Strąg (pseudonim Szeliga), zaś w końcu lat 60 - tych Wacław Rusinowicz. Schyłek lat 60-tych zaznacza się ponownym i długotrwałym kryzysem w działalności KS "Stal". W związku z rozbudową Szydłowca boisko KS Stal zostaje przeniesione na tereny znajdujące się przy obecnej ulicy Targowej. Pomimo zapewnień władz powiatowych, że lokalizacja ta jest chwilowa, znajduje się on tam do dzisiaj. W związku z przygotowaniem boiska drużyna przez okres jednego sezonu 1970/1971 rozgrywa mecze w Skarżysku Kamiennej na stadionie Ruchu. W trakcie trwania rozgrywek sezonu 1971/1972 klub zmienia nazwę na KS Ogniwo Szydłowiec i przez najbliższe trzy lata walczy w klasie A, zajmując miejsca w drugiej połowie tabeli. Reaktywowana po kilkunastoletniej przerwie w 1972 roku sekcja tenisa stołowego, również nie odnosi znaczących sukcesów. Podobnie jak powołana w tym samym roku sekcja piłki ręcznej. Niecałe dwa sezony piłkarze z Szydłowca grali pod szyldem Ogniwo. Pod koniec 1972 roku klub zmienia nazwę na MKS Szydłowianka. Klub od początku jego istnienia był finansowany przez władze miasta oraz miejscowe zakłady państwowe i spółdzielnie.

Międzyzakładowy Klub Sportowy Szydłowianka

W 1972 roku do rejestrów stowarzyszeń i związków wpisano stowarzyszenie pod nazwą Międzyzakładowy Klub Sportowy Szydłowianka w Szydłowcu. Jest to historyczny moment, ponieważ od nowego sezonu 1973/1974 drużyna piłkarska z Szydłowca występuje pod szyldem MKS Szydłowianka. Trwa to aż do lat 90-tych, kiedy odrzuca z nazwy słowo "międzyzakładowy". W związku z problemami finansowymi klub rozwiązuje sekcje piłki ręcznej, tenisa stołowego i podnoszenia ciężarów. Aż do roku 1988 Szydłowianka staje się klubem jednosekcyjnym. Po wystosowaniu pisma do władz miasta Szydłowca, przez załogę ZE Warel, na zakłady i spółdzielnie nałożony zostaje podatek, z którego utrzymywany jest klub. Od tamtej pory aż do końca lat 80-tych Szydłowianka nie ma większych problemów z finansami.

W latach 1973/74, 1974/74, 1977/1978, 1980/1981, 1984/1985 Szydłowianka występowała w radomskiej klasie A, grając przeciwko takim drużynom jak Orzeł Wierzbica, rezerwy Broni i Radomiaka Radom, Gerlach Drzewica i MZKS Kozienice. w sezonie 1975/76 udało się uzyskać awans o klasę wyżej. W tym czasie w klasie A występowała druga drużyna Szydłowianki składająca się głównie z zawodników rezerwowych i najlepszych juniorów. Czołowymi zawodnikami Szydłowianki w tym okresie byli: K. Gula, E. Karpeta, A. Makuch, M. Zdziech, M. Latoch, P. Nikodym, S. Łękawski, A. Nowak; wśród juniorów: J. Ptaszek, Z. Kraska, M. Jóźwik, G. Sikora, S. Rojek, M. Cender. W sezonie 1984/1985 Szydłowianka uzyskuje awans do ligi okręgowej, prezentując przez cały czas równą formę i ostatecznie zajmując pierwsze miejsce w tabeli. Bilans zespołu mówi sam za siebie: 22 wygrane, 2 remisy, 1 przegrana. Największy wkład w sukces końcowy zespołu miała trójka najczęściej wyróżnianych przez trenera zawodników M. Latoch, J. Kępa i A. Makuch.

W sezonie 1984/85 piłkarze naszej drużyny występowali w następującym składzie:

Bramkarze: Janusz Kępa (30 lat), Andrzej Półtorak (24)

Obrońcy: Tomasz Olbiński (24), Mirosław Jankowski (23), Adam Stępień (26), Lech Gluza (25), Sławomir Rojek (22), Mirosław Latoch (24), Dariusz Palmowski (20), Artur Fidor (20)

Pomocnicy i napastnicy: Szczepan Pisarek (22), Krzysztof Gula (25), Sylwester Łyżwa (21), Józef Walkiewicz (23), Henryk Figarsk (22), Krzysztof Kowalski (29), Piotr Nikodym (28), Sławomir Kowalski (20), Piotr Tarka (15), Bogdan Kozubek (28), Damian Biskup (19), Leszek Biskup (22), Adam Makuch (24).

Najlepszym strzelcem został kapitan drużyny A. Makuch, który zdobył 15 goli, w jednym meczu strzelając aż 6 bramek.

W rozgrywkach klasy wojewódzkiej Szydłowianka brała udział w sezonach: 1976 - 1980, 1981 - 1984, 1985 - 1998, grając z takimi drużynami jak: Proch Pionki, Pilica Białobrzegi, Zwolenianka Zwoleń, Powiślanka Lipsko, Czarni Radom. W przygotowaniach do sezonów rozgrywane były mecze kontrolne m.in. z: Orliczem Suchedniów, Ruchem Skarżysko-Kamienna. Na przełomie lat 70tych 80tych, drużyna grała ze zmiennym szczęściem zajmując miejsca w drugiej części tabeli. W sezoni 1983/84 zespół zdobył tylko 1 punkt i zajął ostatnie miejsce. Najlepszym strzelcem był B. Kozubek, który na koncie miał jedynie 3 bramki... Fatalna gra "Szydłowianki" to efekt słabej frekwencji zawodników na treningach. W trakcie rozgrywek z gry zrezygnowało 9 piłkarzy. Dlatego trener musiał korzystać z pomocy kilku juniorów. W ciągu 11-stu spotkań występowało aż 40-stu zawodników (!) z czego 1/3 nie była przygotowana fizycznie do gry na takim poziomie.

Po rocznym "zesłaniu" Szydłowianka wróciła ponownie na boiska klasy okręgowej województwa radomskiego. Sezon poprzedziły mecze kontrolne z Profelem Szydłowiec i Granatem Skarżysko. Po rundzie jesiennej nasz zespół zajął 3 miejsce tracąc do lidera Powiślanki Lipsko, 2 punkty. Trener stwierdził, że do gry w klasie okręgowej zespół przystąpił w dużo gorszym składzie niż w klasie A, ale pomimo to zagrał dobrze. Ponadto zawodnicy Szydłowianki zrobili duże postępy, co miało skutkować w późniejszym czasie. Ostatecznie rozgrywki sezonu 1985/1986 nasi piłkarze skończyli na 5-tym miejscu, zdobywając 32 punkty, tracąc do lidera z Lipska 4 punkty. Był to bardzo dobry wynik. W drużynie występowali młodzi zawodnicy, tacy jak: Wojciech Fijałkowski, Krzysztof Glijer, Waldemar Ozan (średnia wieku zawodników wynosiła 23 lata). Drużyna rozgrywała swoje mecze na boisku ZSO im. WOP w Szydłowcu lub w Skarżysku na Ruchu, ponieważ na stadionie trwały prace przy modernizacji płyty. W roku 1986 klub opuścił najlepszy zawodnik Adam Makuch, który przeszedł do Igloopolu Dębica grającego w II, a później w I lidze.

W sezonie 1986/87 nasi zawodnicy nie grali najlepiej zajmując po rundzie jesiennej 7 miejsce. Nowym szkoleniowcem został trener pierwszej klasy Józef Antoniak (były trener II-ligowego Radomiaka), zastępując Z. Banaczkowskiego. Po owocnych treningach, na których stawiało się systematycznie wielu zawodników, Szydłowianka na koniec sezonu zajmuje 4 miejsce, tracąc do lidera Orła Wierzbica 10 punktów. Należy wspomnieć, że w rozgrywkach piłkarskich tego sezonu udział brali również juniorzy starsi i młodsi oraz dwie drużyny trampkarzy. Łącznie klub wystawił do rozgrywek 5 zespołów. W okresie przygotowawczym do sezonu 87/88 klubu z Kielc, Skarżyska i Wierzbicy starał się pozyskać najlepszych zawodników Szydłowianki. Zdecydowana postawa zarządu zapobiegła sprzedaży choćby jednego piłkarza. Skład pierwszej drużyny w sezonie 1987/88 przedstawiał się następująco: K. Brzozowski, T. Ruzik, S. Szcześniak, T. Grzęda, W. Ozan, M. Kowalczyk, K. Kowalski, G. Kruk, B. Szcześniak, S. Łyżwa, I. Mrozowski, H. Pająk, H. Figarski, W. Limanin, J. Walkiewicz, A. Koniarczyk, T. Olbiński, K. Podlewski.

W klubie trenowało w owym czasie 102 zawodników. Do kadry województwa radomskiego, powołano dwóch juniorów Szydłowianki: W. Limanina i Artura Koniarczyka. Na specjalne wyróżnienie w sezonie 1987/88 zasłużyła drużyna trampkarzy młodszych (rocznik 1974-75), która zajęła I miejsce, w rozgrywkach klasy okręgowej województwa radomskiego tracąc tylko 1 pkt.

W skład zespołu trampkarzy wchodzili:

bramkarze: Sylwester Sanecki, Piotr Nowak

obrońcy: Andrzej Koniarczyk, Artur Ludew, Paweł Kucfir, Paweł Czyżewski, Sławomir Łabanowicz

pomoc: Marcin Stobiecki, Jarosław Gil, Marcin Czyż.

atak: Artur Zdziech, Paweł Pawlak, Paweł Bloch, Rafał Ziemniak, Robert Głowacki

Trenerem drużyny był Andrzej Nowak.

Do sezonu 1988/89 drużyna Szydłowianki przystąpiła z odmłodzonym i zmienionym składem. Trenerem został Waldemar Kołacz. Ostatecznie zespół zajął 4 miejsce w lidze z dorobkiem 25 punktów. Dzięki temu weszli w skład utworzonej od 1988 r. przez PZPN klasy międzyokręgowej (IV liga). W grupie tej znalazły się drużyny z województw: kieleckiego, radomskiego i tarnobrzeskiego.

W sezonie 1989/90 piłkarze Szydłowianki w rundzie jesiennej, utrzymywali się w środku tabeli, by pod jej koniec zająć w niej miejsce piąte. Spośród drużyn radomskich zajmowali najwyższą lokatę w tej klasie rozgrywek. Trenerem od rundy wiosennej był Mirosław Jasiński, prowadzący wcześniej Ruch Skarżysko i rezerwy ŁKS. W meczu kontrolnym Szydłowianka pokonała trzecioligową Koronę Kielce 2:0. Szydłowianka kończy sezon na ósmym miejscu. Drużyny walczyły w rozgrywkach bez motywacji, gdyż IV ligę rozwiązano równie szybko, jak została stworzona. W związku z czym ewentualne zwycięstwo w IV lidze nie było premiowane awansem do III ligi.

Na dole od lewej: Figarski Henryk, Półtorak Andrzej, Biskup Leszek, Kowalski Krzysztof, Olbiński Tomasz  Na górze od lewej: Palmowski Dariusz, Kępa Janusz, Kozubek Krzysztof, Latoch Mirosław, Nikodym Piotr, Makuch Adam, Rojek Sławomir

Zespół Szydłowianki z sezonu 1984/85

Na górze od lewej: Palmowski Dariusz, Kępa Janusz, Kozubek Krzysztof, Latoch Mirosław, Nikodym Piotr, Makuch Adam, Rojek Sławomir

Na dole od lewej: Figarski Henryk, Półtorak Andrzej, Biskup Leszek, Kowalski Krzysztof, Olbiński Tomasz

Działacze organizowali również spotkania piłkarskie z klubami zagranicznymi. W okresie od 3 do 9 października 1980 r. MKS Szydłowianka - 15 zawodników, 6 działaczy z prezesem L. Langerem, trenerem Kozubkiem i lekarzem - przebywała w NRD, na obozie kondycyjnym. Rozegrała tam dwa spotkania z drużynami okręgu magdeburskiego ASG "Vorwarts" Havelberg (przegrana 5:1) i BSG "Einheit" Havelberg (remis 2:2). Następny wyjazd na gościnne występy do NRD nastąpił 11 sierpnia 1983 roku. Szydłowianka rozgrywała spotkania towarzyskie z klubami SG "Empor" Kamern i BSG "Einheit" Havelberg.

A oto wyniki tych konfrontacji:

SG Empor Kamern (I Kreisklane Havelberg) - Szydłowianka 0:4 (0:0)

BSG Einheit Havelberg - Szydłowianka 0:2 (0:0)

Od 28 kwietnia do 3 maja 1984 roku gościnnie w Szydłowcu przebywali piłkarze z NRD (BSG Einheit Havelberg). Przegrali oni dwa towarzyskie spotkania, różnicą jednej bramki (pierwszy 2:1 (1:1); drugi 1:0 (0:0)).

Od 5 do 10 października 1985 roku drużyna Szydłowianki przebywała gościnnie w Magdeburgu (NRD), gdzie rozegrała dwa spotkania towarzyskie z klubami niemieckim Traktor Schonhausen 3:4 (0:2) i BSG Einheit Havelberg 0:2 (0:0). Niestety od tego czasu działacze nie nawiązywali kontaktów z klubami zagranicznymi.

29 kwietnia 1984 roku - wspólne zdjęcie obu zaprzyjaźnionych zespołów oraz działaczy BSG "Einheit" Havelberg i Szydłowianki Szydłowiec.

29 kwietnia 1984 roku - wspólne zdjęcie obu zaprzyjaźnionych zespołów oraz działaczy BSG "Einheit" Havelberg i Szydłowianki Szydłowiec.

Lata 90-te

W sezonie 1990/1991 klasa okręgowa została podzielona na dwie grupy, po osiem zespołów każda. Stawka rozgrywek była bardzo wysoka, bowiem mistrzowie okręgu radomskiego i lubelskiego mieli stoczyć barażowe spotkania o awans do ligi regionalnej (III liga). Trenerem w tym okresie został Jur Zieliński. Drużyna po rundzie jesiennej zajmowała 2-gą pozycję, tracąc jedynie 2 pkt do nieoczekiwanego lidera grupy Plonu Garbatka. Natomiast po rundzie wiosennej klub zajął pierwsze miejsce w grupie drugiej. W związku z tym czekały go dwa spotkania, ze zwycięzcą grupy pierwszej Pilicą Nowe Miasto. Szydłowianka przegrała jednak oba spotkania (pierwsze 0:1, drugie 1:2) i straciła szansę na grę z mistrzem okręgu lubelskiego Tomasowią Tomaszów Lubelski o wejście do III ligi.

W ostatnim meczu doszło do bulwersujących wydarzeń, podczas których grupa chuliganów obrzuciła autokar gości kamieniami, wybijając w nim parę szyb. To był pierwszy akt wandalizmu miejscowych kibiców.

W sezonie 1991/92 klub boryka się z problemami finansowymi. Drużyna zajmuje 5 miejsce. W klubie trenowało 87 zawodników w czterech grupach wiekowych. Trzon pierwszej drużyny stanowili: Maliszewski, Sanecki, Sasal, D. Nowak, Kowalski, Olbiński, Zugaj, Paluch, Mrozowski oraz wypożyczeni z Radomiaka: A. Nowocień, T. Kokosza, D. Brejdak i A. Dorosiński. Miłym akcentem był fakt powołania, na mecz reprezentacji Radomia z Widzewem Łódź, trzech zawodników Szydłowianki: Mariusza Sasala, Ireneusza Mrozowskiego i Andrzeja Nowocienia. Do miłych wiadomości należał fakt, że w styczniu 1992 roku, Burmistrz Miasta Szydłowca i Gminy Szydłowiec Włodzimierz Kurzępa, przekazał nieodpłatnie stadion na własność klubowi.

W sezonie 1992/1993 drużyna zajmuje dobre piąte miejsce, potwierdzając kolejny raz przynależność do czołówki drużyn piłkarskich regionu. W sezonie tym Szydłowianka zdobyła łącznie 30 pkt., tracąc 15 do lidera Prochu Pionki.

Po nieudanym początku sezonu 1993/94 nastąpił pościg za liderami klasy okręgowej (kolejno wygrane 7 spotkań): 4:0 z Orłem Wierzbica, 1:0 z Gerlachem Drzewica, 9:0 z Zawiszą Sienno, 3:0 z Pilicą Białobrzegi, 2:1 z Blaskiem Odrzywół, 4:0 z Mazowszem Grójec, 4:1 ze Zwolenianką Zwoleń. W rundzie jesiennej drużyna uzyskała bardzo dobre 3 miejsce z dorobkiem 20 punktów i stosunkiem bramek 33:10. W rundzie wiosennej nastąpił okres słabszej gry Szydłowianki i ostatecznie zajmujemy 4 pozycję z 9 punktami straty do lidera MZKS Kozienice.

W sezonie 1994/95 Szydłowianka przystąpiła do rozgrywek w następującym składzie:

bramkarze: Sławomir Jakubczyk (22), Jarosław Gleugła (25)

obrońcy: Dariusz Nowak (23), Artur Ludew (20), Sylwester Łyżwa (33), Jacek Cieloch (22), Zbigniew Sadkowski (24), Artur Kozubek (18), Rafał Woźniak (20)

pomocnicy i napastnicy: Mirosław Kaczmarczyk (31), Artur Jakubczyk (22), Rafał Ziemniak (19), Mariusz Tysiak (18), Mariusz Sasal (22), Dariusz Rdzanek (23), Dominik Gawor (18), Sławomit Łabanowicz (19), Hubert Szcześniak (17), Artur Stańczak (23).

Ze składu zeszłorocznego ubyli: H. Pająk - zakończył karierę, A. Koniarczyk - Broń Radom, C. Olbromski - Pilica Nowe Miasto (wojsko), J. Guz i M. Piszczek - Oronka Orońsko.

Przybyli: Michał Kowalczyk - Gwarek Zabrze, D. Rdzanek - Oronka Orońsko, Mariusz Sasal - powrót z Pilicy Nowe Miasto po odbyciu służby wojskowej, J. Gleguła - Orzeł Wierzbica, R. Woźniak - wychowanek.

Drużyna Szydłowianki zajmuje 4 miejsce.

W tym samym sezonie drużyna juniorów starszych "Szydłowianki" prowadzona przez trenera Szcześniaka zajęła drugie miejsce wśród klubów Iv - ligowych, a juniorzy młodsi - zajęli pierwsze miejsce. Dzięki temu w sezonie 1996/97 występowali w klasie makrorgionalnej. Natomiast drużyna trampkarzy (trener K.Kowalski) uzyskały tytuły wicemistrzowskie w okręgu i po raz pierwszy w historii klubu, młodych piłkarzy Szydłowianki powołano do kadry narodowej (T. Ostrowski i J.Sitkowski).

Wyniki tego sezonu należały do najlepszych w 50-letniej historii klubu. Zdopingowało to działaczy do utworzenia szkółki piłkarskiej KS Szydłowianka w Ciechostowicach, gdzie trenowało 30-tu chłopców.

Sezon 1995/1996 miał być decydujący dla piłkarzy z Szydłowca w walce o awans do III ligi. Do drużyny seniorów przybyli w sezonie 1995/96 bramkarz Sylwester Sanecki - wychowanek, Stanisław Bilski, Mirosław Kolanek (obydwaj Broń Radom), Erwin Romanowski, Grzegorz Owczarek, Mariusz Tusiński - wychowankowie oraz Marcin Janik z Jadaru Skaryszew. Trener Z. Miłkowski potrafił zmobilizować piłkarzy do walki o punkty, dzięki czemu Szydlowianka ukończyła rundę jesienną na drugim miejscu w tabeli uzyskując 30 punktów. Wiosną piłkarze z Szydłowca grali nadal dobrze i skutecznie i ukończyli rozgrywki na pierwszym miejsc. Ponieważ taką samą ilość punktów miała drużyna Orląt Dęblin został rozegrany mecz rozstrzygający o awansie do III ligi. Odbył się na neutralnym, boisku w Ożarowie - województwo tarnobrzeskie. Mecz ten rozstrzygnęła na swoją korzyść ekipa z Dęblina (0:2). Przeciwnicy okazali się lepiej wyszkoleni technicznie, taktycznie, szybsi, sprawniejsi i wspaniale przygotowani kondycyjnie.

W tej sytuacji do kolejnego sezonu 1996/97 piłkarze Szydłowianki przystępują w IV lidze. Skład Szydłowianki: S. Sanecki, A. Ludew, S. Bilski, D. Gawor, H. Szcześniak, S. Łyżwa, R. Ziemniak, D. Nowak, A. Koniarczyk, A. Jońca, C. Olbromski, M. Sasal, A. Jakubczyk, Czubak, a także J. Jackowski (Radomiak), E. Romanowski oraz T. Siewierski i J. Bąk (wypożyczeni z Granatu Skarżysko). Po bardzo nierównej grze, piłkarzom z Szydłowca udało się zakończyć rozgrywki rundy jesiennej, w drugiej połowie tabeli.

Również obniżyli poziom gry juniorzy młodsi w lidze makroregionalnej, a grali z takimi firmami jak: Kszo Ostrowie, Stal Stalowa Wola, Siarka Tarnobrzeg, Radomiak Radom, Błękitni Kielce, Korona Kielce, Proch Pionki. Po rundzie jesiennej zajmowali przedostatnie - 11 miejsce z dorobkiem 3 punktów i stosunkiem bramek 5:41. Ze względu na fatalną postawę naszych młodych zawodników, zarząd klubu na dwie kolejki przed końcem wycofał tą drużynę z rozgrywek o mistrzostwo makroregionu.

Po równej i bardzo dobrej grze w rundzie wiosennej pierwsza drużyna skończyła ostatecznie sezon 1996/97 na miejscu 5-tym z dorobkiem 49 punktów, tracąc do lidera Czarnych Dęblin 23 punkty.